2022 14 Plateau du Limon - Buron d'Eylac
Woensdag 8 juni Etappe 153
Het regent inderdaad behoorlijk vanmorgen, maar Marion is in ieder geval weer in staat wat te lopen en ook te rijden. We pakken alles ondanks de regen in en vertrekken naar de eindplek van gisteren, waar ik in mijn eentje Plateau du Limon zal oversteken. Marion kan dan wat bijkomen en toch nog de laatste kilometers meelopen.
Bij het vertrek op de camping heeft de Kona echter een lekke band. Met een tijdelijk schuimvul-pompje kunnen we wel weer verder, maar de band moet wel worden vervangen. Hoeveel tegenslagen gaan we nog krijgen? Tot nu toe was Marion een paar keer niet lekker, hadden we slecht weer tijdens de mooiste etappes en nu die lekke band waardoor we nog meer tijd gaan verliezen. We rijden maar rustig naar Murat waar (gelukkig) voor twee nachten een huisje hebben gereserveerd. Bij de Renault-garage kunnen ze 2 banden bestellen en die liggen er dan morgenmiddag onder. En we kunnen ook eerder dan 16u. in het huisje terecht, dus zo hebben we toch een paar meevallers.
In een uiterste poging deze vakantie de hele geplande Auvergne-tocht te kunnen afmaken, zet Marion me om half 1 af op Plateau du Limon. Het wordt een tocht in volledige regenbepakking, want hoewel het niet meer zo hard regent als vanmorgen, miezert en waait het wel. Deze tocht wordt niet heel afwisselend: oneindige grasvlaktes met koeien en nu en dan een trappetje om in een andere wei te komen, of een hek dat open en dicht moet. Door de miezer beperkt het zicht zich ook nog. Alleen de Quirous zorgen voor wat afwisseling: eeuwenoude steenmannetjes op 20 meter van elkaar, waardoor verdwalen tussen Cheylade en Dienne vroeger werd voorkomen.
De tocht is heel vermoeiend door het lopen over de hobbelige grasvelden, de regen en de stevige tegenwind. Bij de Puy de Niermont aangekomen is het al later dan half vier, dus ik heb meer dan 3 uur gedaan over 10 km. en ik moet nog 6 km.! Die vallen gelukkig heel erg mee, omdat er minder wind is en het pad een stuk beter wordt. Daarnaast trekt het wat open, waardoor er toch nog wat te zien is van het dal en de rotsen bij Puy Mary. Als Marion me op het eindpunt ophaalt, zijn de wolken aan het dalen en wordt het ronduit koud. Ondanks de regen heb ik weer het beste stukje weer van de dag meegepikt.
In Murat doen we inkopen, koken en eten we en doen we voor de rest niet veel meer, zo moe zijn we. Het is wel een fijn huisje dit: een eigen douche, een koelkast en een goed bed. Marion heeft vandaag de was gedraaid en gedroogd, en zo zijn we klaar voor morgen. Ook met alleen de Fiat moet dat lukken: Daarmee naar Buron d’Eylac, dan naar Super-Lioran lopen, dan met de trein terug naar Murat, dan de Kona ophalen en dan de Fiat weer oppikken.