2015 22 Glenmalure - Glendalough
Donderdag 6 augustus Etappe 31
Het ziet er goed uit buiten: blauw met hier en daar een wolk. Na ons eigen ontbijt gaan we om half 9 al op pad. De eigenaresse van de B&B zegt dat haar man het andere huisje per ongeluk aan anderen had gegeven en de huisjes toch even groot zijn. Ja, ja: waarom dan apart aanbieden op booking.com?
Ook vandaag begint direct met klimmen en we zien nu wel rondom kale heidebergen boven de dennenbossen. Vreemd genoeg is er nog geen enkele wandelaar te zien. Na een eerste klim lopen we een hele tijd op niveau het Glenmalure dal in: een fantastisch berggebied met een grote waterval aan de overkant.
Dan volgt weer een steile klim tot aan de heide en uiteindelijk de pas. Er liggen weer bielzen vanwege de drassigheid. Voor de laatste keer zetten we koffie en thee om dan aan de afdaling naar Glendalough te beginnen. We komen net voor die afdaling een wandelaar met hond tegen die de regio goed kent en ons aanbeveelt niet de Wicklow Way omlaag te volgen, want dat is alleen maar bos. We moeten even naar links over de heideberg keten lopen en dan langs The Spinc afdalen. The Spinc is de steile zuidelijke rotswand van het Glendalough dal, dus uitzichten verzekerd. De route is ook niet langer dan de Wicklow Way en we lopen goed vandaag, dus dit extraatje pikken we nog mee. Het is meer dan grandioos ondanks de horden toeristen die ook deze route lopen. Het is zeker het mooiste stuk natuur van zuidelijk Ierland.
Als we allebei alweer dik genoeg van de mensenmassa hebben, wordt het na een eindeloze bielzentrappenafdaling bij de Poulanass waterval en bij het meer nog erger: mannen met statief en reusachtige fototoestellen die van een beetje mos foto’s maken, of puffende meiden die doen alsof ze een hele dag hebben gelopen, terwijl ze net van de parkeerplaats af komen. We passeren de Monestic City waar wat ruïne kerkjes, een kerkhof en de bekende hoge round tower ligt. Ons eindpunt! We vragen aan een meisje dat daar zit een paar foto’s van ons met ons eindpunt blaadje te maken en dat doet ze perfect: ze wacht tot de grootste hoeveelheid mensen uit het zicht is. Als ze klaar is staat er een hele rij mensen te kijken wat er aan de hand is. Volgend jaar begin zomer zijn we hier waarschijnlijk weer voor de laatste paar wandeldagen Ierland om dan naar Engeland over te steken.
Zo eindigt onze derde tocht en we zitten al bijna op 20%. Naar ons gevoel hebben we meer gezien en meegemaakt dan vorige keren. Het landschap was dan ook afwisselend en we hebben veel meer mensen gezien en gesproken. Veel pubs die we hebben gezien, zullen er over een paar jaar (helaas) niet meer zijn. De paradox is dat de plattelandspubs verdwijnen en de pubs in toeristische gebieden eigenlijk nauwelijks nog Iers zijn. Het is evengoed een prachtig land om te lopen met dit jaar weinig regen maar ook veel wind en gemiddelden van maar 15°C. De afsluitende tocht vandaag was fenomenaal.