2016 14 Talybont - Capelulo
Vrijdag 8 juli Etappe 43
Om half 8 zitten we al aan het ontbijt om niet veel later te vertrekken. Alle was is schoon en droog op wat sokken na die aan de rugzak worden gehangen. Het heeft gisteren dan wel geregend, nu schijnt de zon alweer en dat zal volgens de weersverwachting zo blijven. Na nog een klein stukje door weilanden gaat het al snel weer richting zee, waar we in een vijver een reiger van dichtbij spotten. Iets verder komen we bij de drooggevallen zee en volgt tien kilometer kust, wisselend over strand, paadjes of landwegen. Achter ons zien we nog lang het grote Penrhyn kasteel en voor ons ligt Great Orme, het schiereiland bij Llandudno dat morgenmiddag ons eindpunt is.
Iets daarvoor ligt een hoge rotswand bij Llanfairechan, waar we landinwaarts gaan. We kiezen namelijk voor de Wales Coast Path variant, die boven over de heuvels naar Conwy loopt. Het alternatief, het eigenlijke hoofdpad dus, wurmt zich samen met de autoweg en de treinrails onder langs de rotsen. Voor ons is dat een goede reden om deze vakantie na de Wicklow Mountains nog een keer het echte berggevoel op te doen. De variant heeft een eigen bewegwijzering (geel en rood) en stijgt vanaf zee uiteindelijk meer dan 350 meter over bospaadjes met muurtjes erlangs en daarna door schapenweiden. Marion krijgt kramp in haar bovenbeen, maar dankzij de spierzalf gaat dat gelukkig snel over.
We krijgen een prachtig uitzicht rondom, over de kustvlakte waar we vandaan komen en de uitlopers van Snowdonia waar we doorheen gaan. We lopen zeker een uur over de hoogvlakte waar schapen en later ook paarden lopen en waar het op oriëntatie aankomt omdat er nauwelijks paaltjes staan. Gelukkig lopen we helemaal goed en vinden we ook de binnendoor paadjes die naar het gehucht Capelulo lopen, waar we vannacht overnachten. Er liggen hier toch nog drie of vier eenzame huizen en we komen zowaar een vrouw van 70 tegen die bij vrienden op bezoek gaat. Vroeger zag je hier meer mensen, maar nu raakt het uitgestorven. Het is hetzelfde verhaal als het Ierse binnenland.
Onder in een steil dal ligt Capelulo en ook hier blijft het berggevoel. Het is wel jammer dat een helling vier weken geleden is afgebrand en dus helemaal zwartgeblakerd is. De Fairy GLen is een pub/restaurant die 2 kamers verhuurd en daar niet veel ruchtbaarheid aan geeft. Ik heb een paar maanden geleden gewoon gebeld en gereserveerd en zo hebben we voor £80,- halfpension: een kamer die buitenom te bereiken is met zowaar een bankstel en een eigen badkamer aan de andere kant van de gang. Voor het avondmaal mogen we elk voor-, hoofd- en nagerecht van de kaart kiezen. De porties zijn enorm groot en na het voorgerecht zitten we eigenlijk al vol. We gaan vroeg naar boven en kijken wat TV, ook al is het in de pub nog gezellig druk geworden. We hebben geen zin in veel drank en zijn ook moe zat.