2016 3 Knockree - Ballinteer
Maandag 27 juni Etappe 34
Na die paar huizen is het omhoog, eerst over boswegen en even later over een pad met grote rotsblokken die als trappen zijn neergelegd. Prachtig en goed voor wat mooie foto’s. Bovenop de heuvel (Glencullen Mountain) ligt weer hei en gaat de Wicklow Way over op een bijna verhard voetgangerspad. Het is prima te belopen en ook een teken dat we wereldstad Dublin naderen. Na twee uur is het tijd voor wat koffie/thee en een appel en voor Marion Advil vanwege de weer opkomende kniepijn. De pijn zit niet in de knie, maar bij het scheenbeen dus dat lijkt (gelukkig) op spierpijn.
Nu volgt het laatste dal voor Dublin: Glencullen. Hoewel zoals verwacht het niet meer zo woest is als wat we hebben gehad, is het wel mooi en lieflijk met wat boerderijen en schapen met heiheuvels erlangs. Niet voor te stellen dat Dublin nog maar 8 kilometer lopen is. We klimmen een uur omhoog naar het laatste heidegebied, waar we 1 kilometer over de lengte van de heuvelrug lopen met eerst schitterend uitzicht rechts op de Wicklow Mountains en even later, als we naar links afdalen, ook op Dublin. Het weer is nog steeds prima: het is droog en zo nu en dan wat zon. Alleen een flink koude wind is spelbreker.
We lunchen midden op het pad met uitzicht op de stad en zien tal van stedelingen joggen of de hond uitlaten. Het is dus een soort supergroot stadspark. Bij de afdaling komen we een jong hippiestel tegen die een volle bolderkar omhoog trekken/duwen en ons vragen of het pad zo blijft. Het blijken Duitsers te zijn en ze willen over de Wicklow Way naar Glendalough. Dat gaat zeker niet lukken want de wielen van die kar staan nu al scheef. Ze zijn echter eigenwijs en gaan toch verder. 20 meter verder komen we erachter dat ze pas net op dit pad zitten, omdat hier brede grindweg begint. Ze hebben dus pas 20 meter een iets moeilijk pad gelopen en het wordt nog veel moeilijker!
Voor óns daalt het nu lekker en we krijgen Marlay Park, het officiële eindpunt van de Wicklow Way, en Ballinteer, de buitenwijk waar we twee nachten zullen slapen, in het zicht. We komen een groep gepensioneerde dames tegen die alleen dit laatste stukje nog moeten lopen en volop praatjes hebben. Heel leuk en aangenaam, wandelaars onder elkaar.
In Marlay Park lopen we tegen een koffiehuis aan, waar we ons trakteren op thee en scone/chocolate cake. Calorie bommen! Omdat het nog zo vroeg is (half vier), lopen we naar het winkelcentrum van Ballinteer waar we de eerste Guinness dit jaar drinken en wat inkopen in de Supervalue doen. Voor Marion ook spierpijnzalf. Daarna kriskras door redelijk nieuwe woonwijken met dikke auto’s voor de deur naar ons AIRBNB adres in Grange Hall. Onze gastheer Carlson Hoo heeft niet veel tijd meer, maar wijst ons wel onze kamer, de badkamer en de wasmachine en geeft ons niet alleen sleutels, maar ook codes. Deze wijk is namelijk ‘gated’, dus meestal hermetisch van de buitenwereld afgesloten. Dat is wel wat vreemd voor ons als Nederlanders. Na een douche en de eerste wasmachine opzetten, gaan we al snel terug naar Ballinteer House om te eten. Dat is prima pubfood: warme geitenkaas salade en nacho’s. Tijdens het eten zien we IJsland van Engeland winnen en de Ieren zijn daar wel blij mee: Brexit 2! Om tien uur liggen we moe in bed.