2016 5 Ballinteer - Holyhead
Woensdag 29 juni Etappe 35
Om zeven uur staan we op en als we ontbijten komt Carlson bij ons zitten. Zo hebben we eindelijk tijd om kennis met hem te maken. Hij komt van Maleisië, is SAP consultant en 35 jaar. Hij is nog wat zoekende en onzeker wat hij verder wil gaan doen, terwijl wij juist vinden dat hij al zoveel heeft bereikt en de wereld dus voor hem open ligt. Het blijft bijzonder dat mensen via AIRBNB hun huis openstellen voor anderen.
Even over acht vertrekken we en al snel zijn we weer in Marlay Park. Het regent behoorlijk, maar als het deze vakantie moet regenen, dan is dit de beste dag: we moeten 17 km. door Dublin lopen en daarna zitten we 3½ uur op de boot. Vanuit Marlay Park gaat het al snel over naar een ander park: Saint Enda’s Park waar een groot landhuis staat dat nu een nationaal en weer gratis museum is. We bezoeken het niet, maar lopen door behoorlijk groene buitenwijken naar Rathfarnham, waar we in een café thee drinken en aan de praat raken met een Ierse die een jaar in Duitsland heeft gewoond en dus wat Duits spreekt.
Vervolgens is het wat afdalen naar de Dodder, het riviertje dat we tot vlak bij de haven gaan volgen. Daardoor blijft het parkachtig vandaag: er is continue veel groen en we lopen veel op paden langs de oever met maar nu en dan wat huizen en een brug. Perfect! Hoewel dit stuk route niet bewegwijzerd is, loopt het met de kaart best goed en slechts 1x wijken we af van ons plan en dat is als we niet over de ‘stepping stones’ naar de andere oever gaan en in een woonwijk verzeild raken. Dat kost gelukkig niet al te veel tijd.
Gaandeweg wordt het weer beter: het houdt op met regenen en de zon breekt zelfs door. Dat maakt samen met de paadjes in dit parkachtig landschap ook deze verbindingsdag nog heel aangenaam. Om 12u. zijn we in Ballsbridge waar wat pubs liggen en we nog maar 5 km. van de ferry af zijn. Dat is dus een mooie lunchplek met tosti’s en een laatste Guinness. De resterende kilometers zijn begrijpelijk niet de mooiste met veel vrachtverkeer en industrie. We waren er echter op voorbereid en het blijft droog dus goed te doen. Mooi op tijd zijn we bij de veerboot. Anders dan ik me van 35 jaar geleden herinner, kunnen we als voetpassagiers niet te voet aan boord, maar worden we met een bus aan boord gereden.
We verlaten Ierland in ieder geval met goed weer en houden nog een hele tijd zicht op Dublin en de bergen waar we gelopen hebben. De zee is behoorlijk rustig en samen met een ruime boot waar weinig passagiers op zitten, zorgt dit voor een prettige overtocht. Het verslag is in ieder geval weer helemaal bijgeschreven!
Ook in Holyhead gaat we met een bus van boord. Die rijdt een heel stuk langs de oude haven over een afgesloten weg naar het station, waar de boten vroeger aanlegden. Nu is dat op een eiland een stuk voor de kust waardoor Holyhead dorp helemaal afgesneden is van de haven. Als compensatie ligt er een voetgangersbrug van station naar het dorp, waarmee wij snel in het centrum zijn. We pinnen Ponden en lopen door naar onze B&B ‘Witchington’. Dat is een oude villa iets buiten het centrum. De eigenaresse Claire is er nog, hoewel onze sleutel al in een enveloppe klaar ligt. We krijgen een prachtige kamer toegewezen op de begane grond en naast wat tips over waar vanavond te eten, legt ze ons ook uit dat het ontbijt selfservice is in de kamer naast ons.
Op basis van haar advies lopen we naar Langdons, een restaurant bij de jachthaven. Het is aangenaam licht ingericht, heeft een leuke jonge bedienster en het is eten is inderdaad heel lekker: kip of heek met verse groene groenten en gestampte nieuwe aardappelen en een uitgebreid kaasplankje toe. Het is niet goedkoop, maar we hadden de Engelse prijzen nog veel hoger verwacht. Een mooie zonsondergang rondt deze avond af.