2016 8 Church Bay - Llanbadrig
Zaterdag 2 juli Etappe 38
We hebben wat moeite met opstaan en echt wakker worden, vooral Marion. Maar ach: de zon schijnt alweer en het lijkt een mooie dag te worden. Pas tegen negen uur zijn we op pad en het gaat al snel over de kliffen omhoog. Het is vloed en dat zorgt voor een behoorlijk woeste zee beneden. Deze kust lijkt nog wel mooier dan bij South Stack! Het nadeel is wel dat het nauwelijks opschiet: als we na twee uur een koffie/thee pauze houden, hebben we maar 1/6 van de geplande 18 km. vandaag gelopen. Die pauze houden we bij een kiezelstrand met een hoog rots/gras eiland met een natuurlijke boog erin. Prachtig en vreemd genoeg: slechts 2 wandelaars gezien.
Na nog een kilometer heel woeste kust met nu ook wat bos bereiken we vlakker gebied: Carmel Head waar de kust van noord naar oost afbuigt. Dat heeft voor ons het voordeel dat de koude wind nu meer in onze rug komt. We komen hier hele groepen wandelaars tegen, het lijkt wel of een bus is leeg geladen. Ze hebben voor een groot deel strakke korte sportkleding aan, terwijl het met wind tegen toch echt niet zo warm is. Iets verder komen nog langs wat vreemde betonnen driehoeken die op bakens lijken omdat ze in één lijn staan. Thuis eens opzoeken wat dat zijn (het blijken inderdaad navigation markers te zijn uit 1860).
De rotskust die nu volgt is een stuk lager en de zee is rustiger: het wordt weer eb en de noordkust is per definitie rustiger. Tegen 13u. krijgen we de onlangs gesloten kerncentrale Wylfa in het zicht. Het blijft toch beangstigend dit soort installaties. Het is ook intrigerend dat ze als heel veilig worden bestempeld, maar wel altijd enorm ver van de bewoonde wereld af liggen. Voordat we daar zijn, spot Marion echter zeehonden die in het rustige water zwemmen. We zien er uiteindelijk tussen de 2 en de 4; onbekend of we steeds dezelfde zien of niet. Dit is wel leuk. Er moeten hier ook dolfijnen zitten, maar die zien we nu nog niet.
We komen nog wat andere dieren tegen en wel 3000 paar vogels (voornamelijk sterns) die broeden in de afgesloten lagune van Cemlyn Bay. Het is een oorverdovend lawaai. Dit is naast South Stack de beste vogelspot plek van Anglesey en dat komt omdat je vanaf de kiezeldijk niet alleen uitzicht op het eilandje in de lagune hebt waar kleine bruine vogeltjes rondlopen en schreeuwen om eten, ook omdat de ouders op maar een tiental meters boven de dijk met visjes op en neer vliegen. Dit is een heel leuk tijdverdrijf en pauze.
Wat verder vlakbij de kerncentrale, besluiten we binnendoor naar Cemaes te lopen. Het Isle of Anglesey Coastal Path gaat helemaal om de centrale heen en volgt dan nog een kaap, maar qua natuur kan toch niets meer tegen vanmorgen op en we beginnen moe te worden. Zo zitten we om half vijf in de zon op het terras van The Stag, een erg leuke pub in Cemaes. Van de buitenkant dan, want binnen ziet het ook wel aardig uit met allemaal kleine hokjes, toch mist het sfeer. We moeten evengoed naar binnen omdat het begint te regenen. Dat duurt gelukkig maar een uur en met brood, kaas, noten en wijn aangevuld in de rugzak, lopen we de laatste twee kilometer naar onze camping voor vannacht. Dat gaat langs een breed drooggevallen strand bij de kleine haven en dan het binnenland in.
We zetten vandaag onze tent op bij Llanbadrig Vineyard. De naam komt van de wijngaard die er ligt: door het microklimaat kunnen druiven hier redelijk groeien. De wijngaard ligt er nog (2 hectare), maar eigenaar Tom doet er niets meer mee, want het werd te druk met bezoekers en te veel werk. We kunnen onze tent in zijn achtertuin zetten waar ook een grote stacaravan staat. Op de eigenlijke camping wei groeit nu nog hooi dat binnenkort af gaat, zodat die in augustus als camping kan fungeren. Vanwege de renovatie van zijn WC en douche hoeven we maar £5,- voor de nacht te betalen. We eten weer eens uit zakjes (kabeljauw in romige kerriesaus en couscous met asperges en garnalen). Dat klinkt culinair en is ook best goed te eten. Het is extra luxe, want we hebben twee stoelen gevonden om op te zitten. Moe liggen we om half tien in bed. Het is gelukkig droog gebleven.