2016 19 Dyserth - Penycloddiau
Dinsdag 22 augustus Etappe 47
Het is strakblauw als we opstaan. Na het ontbijt lopen we naar de bushalte en nog voor 9 uur zijn we terug bij de Post Office van Dyserth waar we eergisteren stopten. Na een stukje over verharde weggetjes klimmen zijn we alweer snel bij Offa’s Dyke Path. Het is nu vooral paadjes volgen die heuvelige weilanden oversteken en dat houdt in: vaak over heggen klimmen. Anders dan in Ierland gaat dat niet met echte trappen, maar met houten of stenen overstapsels. Offa’s Dyke Path is er berucht om, maar gelukkig zijn er steeds meer klappoortjes.
Het is al snel warm: weer voor T-shirts en zonnebrillen. En zonnebrand! Het landschap golft meer en meer en na zes kilometer komen ook de heidebergen in zicht. We naderen de Clwydian Range, die we de komende drie dagen over de volle lengte gaan volgen en die waarschijnlijk het landschappelijk hoogtepunt van deze vakantie gaan vormen. Het weer werkt gelukkig mee, want hier overheen moeten met regen en wind is geen pretje! Rechts van ons ligt een groot breed dal (van de Clwyd) en rechts achter ons zien we de zee met Rhyl en zelfs nog Llandudno liggen.
We passeren de A55 autoweg en komen in de eerste stukken bloeiende hei en brem. Het is volop zomer. Ondanks de rustdag is Marion behoorlijk moe (ze kan slecht tegen deze warmte) en onze lunchpauze wordt daarom niet tot een fotogenieke plek uitgesteld, maar doen we dat midden in een veld met veel schapen. Het is wel luxe, want brood met gerookte zalm met ei en komkommer.
In bijna tropische temperatuur (>25°C) dalen we eerst over een lang verhard weggetje en daarna over Zuid-Limburgs aandoende bospaadjes omlaag naar de Downing Arms pub bij Bodfari. Het is 15:15u. en we wachten aan de picknicktafels tot hij om 16:00u. open gaat en bestellen shandy en chips. Een jonger stel met rugzak komt ook aan vanuit het noorden en zo te zien heeft zij er niet veel zin meer in. Na een pot thee worden ze opgepikt, dus mogelijk houden ze het nu al voor gezien.
Wij lopen met gevulde waterzakken verder, de bergketen op. De volgende boerderij is pas over 20 km., dus we moeten nu zuinig met water gaan doen. Over een prachtig heide pad lopen we omhoog naar een eerste parkeerplaats op een pas aan een onverharde weg. Er staan nu om zes uur nog twee auto’s en er zijn nog redelijk wat wandelaars, joggers, fietsers en ruiters. Hier koken en eten we en na een half uur vertrekken we voor ons laatste stuk wandelen vandaag. Het driepootje verliest een pootje, dus worden zelfontspanner foto’s vanaf nu met tweepootje gemaakt.
We klimmen over het eerste hillfort van een serie en dat is ook direct het grootste: Penycloddiau. Het is een werkelijk prachtige heide/bremberg met op het hoogste punt een reconstructie van een burial cairn. Iets verder, al in de afdaling, vinden we een redelijk vlakke plek en daar wordt rond half acht onze tent opgezet. Er passeren nog een jogger en twee jongens en daarna is er niemand meer. Na een beker rode wijn en een handje noten liggen we om half negen in het schemer in de tent. Het is al aardig afgekoeld. Tweepootje is ondertussen al eenpootje geworden.