2016 20 Penycloddiau - Llanarmon-yn-Ial
Woensdag 23 augustus Etappe 48
De plek bleek toch minder vlak dan we dachten, dus we liggen ’s morgens onder in onze tent. Qua temperatuur was het heerlijk en het is ook droog en natuurlijk rustig geweest. Om half acht staan we op en blijkt het te misten. Gewoonlijk betekent dat kou en vocht, maar het is nu prima. Eerst hebben we nog een trui aan, maar al snel worden het weer alleen T-shirts.
We dalen steil af naar de volgende pas met parkeerplaats en moeten dan strak omhoog naar het volgende hillfort: Moel Arthur, weer zo’n prachtige heide/brem berg. We komen niet op de top, maar passeren die achterlangs (dus niet aan de grote dal zijde). Weer een prachtige afdaling brengt ons naar de volgende parkeerplaats. Vóór ons ligt een enorm heideplateau met de Jubilee Tower als kroon op het hoogste punt (Maul Famau: 558m.).
Het kost nog wel wat op en neer golven over het prachtige plateau voor we daar om half twaalf aankomen. Het is er enorm druk en al dat volk komt over een breed grind wandelpad van de andere kant. Voor ons is het vroeg lunchen met roggebrood en cheddar en thee, ondanks dat onze hoeveelheid water nu wel heel erg klein wordt. De toren zelf is trouwens een oerlelijk betonnen bouwwerk, waar een deel al van vervallen is. Het is net een bunker.
Over het drukke wandelpad dalen we af naar de grote parkeerplaats waar iedereen vandaan komt. We hopen nog op een busje met ijs, koffie en water, maar dat zou te mooi zijn. Dus voor ons alleen een paar slokken water en alweer omhoog naar het volgende hillfort: Moel Fenlli. Hier zijn alleen nog een oudere Engelsman met hond en een echtpaar te zien: heerlijk rustig weer. We nuttigen een appeltje (voor de dorst) en dalen door weilanden af naar de grotere pas Glwyd Gate, waar wat huizen liggen en we bij een oude vrouw water krijgen: we zijn gered!
Het grote restaurant dat hier op de pas ligt gaat pas om 17u. open, dus we lopen aan de overkant weer door de weilanden omhoog en houden daar een tweede (late) lunchpauze met thee en een blikje makreel in sweet chili sauce. Ondertussen zien we auto’s en wandelaars bij het restaurant langskomen en zonder resultaat weer vertrekken.
Door de volle zon en weer een mooi heidegebied bereiken we al snel het punt waar we moeten beslissen wat we gaan doen. Het geplande kamperen bij de vismeren van Gweryd Lakes kan niet doorgaan, omdat die dit voorjaar van eigenaar zijn gewisseld en nu dicht zijn. We kunnen daar waarschijnlijk wel kamperen, maar dan zijn we er vrij vroeg en er is geen douche of barretje. Het alternatief is afdalen naar Llanarmon-yn-Ial, waar een pub ligt en zelfs eventueel kan worden overnacht. We kiezen voor het dorp en via een public path door de weilanden dalen we in drie kwartier af.
Het is een goede keuze, want dit dorpje is een plaatje met een community run pub met groot druk terras en aardig kerkje in een grasveld ervoor. Als blijkt dat er nog een kamer vrij is, boeken we die. Zo zitten we tot half acht op het drukke terras, eten we in ons mooie appartementje (want dat is het) toch een pakjesmaaltijd en drinken tenslotte een Welsh whiskey aan de bar.
Het blijkt dat deze pub toen die een aantal jaren geleden gesloten werd, dankzij een televisieprogramma dat over pubs ging die door de gemeenschap werden gerund, ook levensvatbaar bleek met vrijwilligers. Het TV programma betaalde de eerste maand huur en dat was voldoende. Ook de dorpswinkel wordt door vrijwilligers gerund. Omdat prins Charles blijkbaar ook iets doet voor plattelandspubs, is die hier twee jaar geleden geweest en hangen overal foto’s van hem en Camilla op. Toch een mooi initiatief!