2016 31 Gladestry - Hay-on-Wye
Zondag 3 september Etappe 57
Na het ontbijt vertrekken we rond 9.15u. voor onze laatste tocht, die wat korter zal zijn. Het zou vandaag ‘humid’ zijn volgens Brian, maar we beginnen toch nog zonder regenbroek. Dat duurt niet lang, want het gaat miezeren. We steken weer een heiheuvel over: Disgwylfa Hill. Die is wat lager dan Hergest Ridge gisteren, maar wel woest en ruig met van alle soorten hei, brem, varens en schapen en paarden. Het is een mooie en waardige afsluiter van onze tocht.
We komen in het gehucht New Church, waar achter in de kerk koffie, thee en koek te koop zijn. Er is echter een mis aan de gang (Marion ziet maar twee mensen in de kerk). Dat gaat dus niet door. We lopen verder over smalle weggetjes en door weilanden en komen nog wat wandelaars tegen. Zij zijn gisteren over de Black Mountains gegaan en hebben echt niks gezien en moesten zelfs terug. Ze zijn zeer geïnteresseerd in ons project.
Iets verder houden we langs een landweg met bomen erlangs nog een koffie/lunchpauze en zetten dan in voor de laatste kilometers. Die gaan over een bospad door een steil bebost dal naar de Wye, die we stroomopwaarts naar Hay-on-Wye volgen. Ondertussen is het weer helemaal droog en zelfs warm, zodat de eindfoto in T-shirts kan worden gemaakt. Precies zoals we hier bijna alle dagen op de grens van Wales en Engeland hebben gelopen. Die eindfoto wordt voor onze B&B ‘Rest for the tired’ gemaakt. Dat is namelijk een leuk vakwerkhuis én heeft een boekenwinkel op de begane grond. Meer Hay-on-Wye kunnen we het niet bedenken, want dit kleine stadje wordt de boekenhoofdstad van de wereld en anders in ieder geval van het Verenigd Koninkrijk genoemd.
Het was weer een perfect verlopen vakantie, met ongekend goed weer door mooi en heel gevarieerd landschap. Een afwisseling die ging van Blackpool taferelen aan de kust, ruige ringforten, community pubs en winkels, een halve canyon, longboats, eindelijk de dijk door vlak en door heuvelend landschap, massa’s jonge fazanten tot paarse afgetopte hei-heuvels. Het was heel aangenaam om regelmatig wandelaars tegen te komen die ook Offa’s Dyke Path liepen, want dat leverde veel herkenning en gesprekken op. Ook het feit dat de locals op de wandelaars inspelen was bijzonder aardig, met ijs-en cakeverkoop in de middle of nowhere, met kampeermogelijkheden bij pub’s, maneges en boerderijen en zelfs hier en daar een kraan langs de route. Het meest gedenkwaardig is echter de domino-avond in Welshpool, die nooit zal worden vergeten.
Doordat we ons fototoestel op de trein naar Birminghem verliezen, komen we toch met een kater thuis. Uiteindelijk hebben we met veel zoeken op internet en mailen met mensen die we tegenkwamen, toch nog aardig wat foto's bij elkaar gekregen. Maar helaas zonder ons zelf of de mensen die we hebben ontmoet erop, of de mooie kampeerplekken. Het is niet anders.