2017 10 Kemble - Castle Eaton
Woensdag 31 mei Etappe 65
We staan vroeg op vandaag, want dit wordt de langste etappe plus we moeten de bus van vijf voor zeven naar Kemble hebben. Daarom om 6 uur uit bed, wassen, koffie, wat brood en dan naar het busstation. De bus staat al klaar en de buschauffeur heeft alle tijd voor een praatje want het is schoolvakantie dus heel rustig. Anders hadden we moeten staan.
Een kwartier later vertrekken we bij het station van Kemble waar Sean ons twee dagen geleden ophaalde. Het is al direct T-shirt aan, want het is warm ondanks dat het flink bewolkt is. Na 2 km. zijn we op het Thames Path die we vandaag gaan volgen. Omdat het een national trail is, is die weer overdadig bewegwijzerd. Eigenlijk is een kaart niet nodig. Door eerdere gesprekken met Engelsen weten we dat je niet Teems moet zeggen maar Tems. Dat is een beetje vreemd, want je zegt wel Jeems en niet Jems… De Thames is hier een miezerig beekje, maar door wat stuwtjes nu en dan lijkt het nog wat. Na een uur lopen verschijnen links en rechts van ons meren: gravel pits. De Engelse variant van de grindgaten van Roermond. Daardoor zijn er ook heel veel felblauwe libelles. Zo rond half 10 hebben we een tweede ontbijt aan de oever van zo’n meer met natuurlijk koffie.
Een half uur later komen we in Ashton Keynes en dat is de verrassing van de dag: de Thames is hier een stukje gekanaliseerd en loopt door een grasveld met Cotswolds huisjes erlangs. Dit is bijna zoals Bibury is, dus dat hebben we gisteren terecht overgeslagen. Heel sfeervol. Hier kunnen we ook weer iets aan de kant van het wandelpad kopen, net als vorig jaar langs Offa’s Dyke Path: flapjacks voor £1,-. Een oudere man vertelt ons dat ze foto’s van deze mill, want dat is het blijkbaar, in de oorlog naar de soldaten stuurden met de ondertiteling ‘hier doe je het voor’.
Vanaf hier zien we bijna geen wandelaars meer. Het waren tot nu toe vooral mensen die hun hond uitlaten; Thames Path wandelaars zijn er niet veel. Het pad blijft supervlak en raakt de Thames nu en dan aan. Zo bereiken we al om half twee in Cricklade; 18 km. Er is een pub met een prachtige en redelijk bezette beergarden erachter waar we tot 14.15u. nog eten kunnen bestellen. Dat doen we dus: we eten allebei een beanburger. Dat zijn veel calorieën, maar met 25 km. hebben we dat vandaag ook wel nodig. We vinden ook uit dat shandy met ale de échte shandy is en veel lekkerder dan de shandy met lager die toch meer op sneeuwwitje lijkt. Eindelijk breekt nu ook de zon door en dat maakt het bloody hot. De resterende kilometers door grasland (tot nu toe waren het vooral paden) zijn dan ook wel zwaar. De Thames is ondertussen toch een aardig riviertje geworden, wel leuk. Helaas zien we geen otters die hier wel zouden moeten zitten.
Ruim voor zes uur zijn we op onze camping ‘second chance’ en dat is maar een vreemde camping: een oud vrouwtje in een hokje die de hele dag op de (schaarse) gasten wacht en later ook het stacaravanachtige toiletgebouw poetst. Dat ziet er van buiten uit als een kerk en binnen zijn bij de douches geen deuren, maar douchegordijnen... Verder staan hier wat stacaravans, een camper en zijn er wat bouwvakkers die hier met hun vrouwen kamperen. We komen bij in de zon, eten wat noten, drinken wat wijn, doen wat spelletjes en eten brood met kaas. Tegen negen uur is de zon weg en gaan we slapen.