2017 12 Swindon - Avebury
Vrijdag 2 juni Etappe 67
Na een rustige nacht zitten we om half acht aan het ontbijt. Het is nu volledig uitgestorven, vreemd na die drukte gisteren. Als we vertrekken komen we twee vrouwen tegen die direct vragen of we de Great Stones Way gaan volgen. Blijkbaar zijn we niet de enigen die deze pas 3 jaar oude route lopen waar controverse over was: er is een gids van uitgebracht en hij was volledig gemarkeerd, maar locals hadden bezwaar tegen de verwachte vele wandelaars die nu ongeveer over hun erf zouden lopen. Rights of way of niet: ze hebben alle markeringen verwijderd en uiteindelijk wordt er ook geen reclame meer voor gemaakt.
Omdat tegen elf uur regen wordt verwacht, lopen we stevig door om voor die tijd bij het ringfort Badbury Castle te zijn. Dat ligt op 10 km. Eerst gaat het door een groot park met veel wandelaars, joggers en fietsers én weer eens eekhoorns. Na het dorp Chiseldon lopen we een uur in zuidwestelijke richting en naderen zo de vrij steile grasheuvelrug waar het ringfort op ligt. Deze 140 km. lange heuvelrug werd in prehistorische tijden als weg gebruikt en de national trail Ridgeway loopt hier overheen.
We houden vooralsnog zon en zijn helemaal happy als we vlakbij Barbury Castle toch nog wat Great Stones Way markeringen aantreffen. Die hebben ze vergeten weg te halen of maar laten zitten omdat hier ook al die Ridgeway loopt. Hoe dan ook: om elf uur zitten we op het ringfort aan de koffie. Er vallen een paar druppels, maar het zet gelukkig niet door. Er zijn veel wandelaars hier, mogelijk hebben die een beter weerbericht gezien.
De Great Stones Way c.q. Ridgeway volgt nu een vrij saaie 8 km. lange veldweg met nu en dan wat uitzicht. De regen blijft dreigen en het betrekt meer en meer. Er vallen regelmatig wat losse druppels, maar ook al eens een buitje. Het is daardoor traditioneel jas aan/jas uit. Halverwege lopen we iets omlaag omdat er een White Horse in de grashelling is uitgehakt, maar we kunnen hem niet goed zien omdat we er bovenop staan. Eigenlijk moet je zo’n White Horse van onder op afstand bekijken.
Na nog een stuk voor onze enkels enorm beroerde hobbelige weg gevolgd door een afdaling zijn we toch nog net voor de echte regen in de Red Lion in Avebury (half vier). We hebben al een paar standing stones gezien, maar zullen later op de middag om de beurt alles beter bekijken. Het dorpje Avebury is namelijk deels in een heel grote steencirkel gebouwd met een wal daaromheen. Er zijn hier wel veel toeristen, maar die zijn vooral bij het museum en winkeltje een stuk verderop. Vooral Marion is zwaar onder de indruk van dit bijzondere plaatsje met vele stenen.
We treffen hier ook de twee vrouwen van vanmorgen, die uit Swindon en New York blijken te komen. Hun bagage wordt van plek naar plek vervoerd en ondanks dat heeft één van hun nu al blaren. Na ons avondmaal in de pub (halloumi salade en Indiase tandoori) lopen we nog een klein stukje naar onze B&B. Het is weer droog. Onze B&B is er een met maar één kamer en past heel goed bij Avebury: eigenaresse Sarah heeft in een aanbouw een slaapkamer en badkamer gemaakt en is redelijk into alternatieve healing en spiritualiteit. Ze vertelt ons van alles over de steencirkel en geeft ons wat boeken die we buiten op het terasje doornemen. Daardoor weten we dat de hele steencirkel zo goed als weg was totdat een rijke man net voor de oorlog met restauratie begon. Hij heeft ook meerdere huizen die in de cirkel stonden laten slopen, iets wat de Natioinal Trust tot in de jaren zestig doorzette. Het is dus niet helemaal origineel, maar gerestaureerd. Iets dat trouwens ook voor Stonehenge geldt: dat is rond 1900 weer rechtop gezet.