2017 20 Winchester - Exton
Woensdag 9 augustus Etappe 74
De weersvoorspelling klopt helaas, dus het regent. Na het ontbijt en ons afscheid van Jo (die niet weet dat we een fles wijn voor haar op de kamer hebben staan voor de gastvrijheid en de curry), gaan we in volle regenkleding op pad. Al snel zitten we op de overvloedig bewegwijzerde South Downs Way. Het symbool is net als bij Offa’s Dyke of Thames Path een eikel. Die heeft hier echter meerdere kleuren, afhankelijk van het soort pad en dus wie hem mag gebruiken.
Al snel zien we meerdere wandelaars voor ons en we komen met de achterblijver aan de praat. Het is een Engelsman die al bijna 50 jaar in Nederland woont: Paul. Hij komt oorspronkelijk uit deze buurt en wilde altijd al een stuk van het South Downs Path lopen en nu op bijna 75-jarige leeftijd gaat hij dat toch doen. Hij loopt wat langzamer dan wij gewoonlijk, maar het is wel gezellig dus we vertragen wat.
Na vijf-zes kilometer zien we een enorm festival terrein en daardoor is er een omleiding van het wandelpad die de meterhoge ijzeren schutting voor misschien wel twee kilometer volgt. Gelukkig komen er door deze ‘diversion’ geen extra kilometers bij, want het blijft maar regenen. De nieuwe spullen van Rob houden het erg goed (regenjas, regenbroek, rugzakhoes) en Marion neemt zich voor deze winter ook haar spullen te vernieuwen.
Ondanks de flinke regen zetten we na twee uur lopen koffie en delen we de mokken met Paul die die vanwege gewichtsbesparing niet bij zich heeft, maar evengoed nog heel veel meedraagt. We lopen stug door de regen door, passeren de eerste down (een heuvelig stuk hei/gras) en bereiken rond 13u. de eerste pub waar we soep eten. Het is hier enorm druk, maar dat blijkt één grote groep mannen te zijn die als ze in de andere ruimte gaan eten een weldadige rust achterlaten. Met Paul is het wel gezellig, leuk dit soort contacten. Als we verder gaan zeggen we nog ‘tot de volgende pub’ (die is 6 km. verder), maar opstaan kost hem nu al wat moeite. We zullen hem niet meer zien.
We komen langzaam maar zeker bij de wat hogere heuvels en de Beacon Hill is daar de eerste van. Het zijn mooie steile grashellingen en er is uitzicht over het Meon-dal. Alleen jammer van de non-stop lichte regen, wat gezien de waarschuwingen voor floods eigenlijk nog meevalt. Gelukkig ligt in Exton een pub waar we van 16:00u. tot 19:30u. kunnen drogen. We eten er ook prima en achteraf bezien doen we naast dat en opdrogen eigenlijk nauwelijks iets in die 3½ uur. Het regent tegen de avond iets minder en met een gevulde waterzak lopen we verder. We hopen nog onder in het dal te kunnen kamperen, maar die plekken worden afgekeurd vanwege niet vlak genoeg, teveel schapen eromheen of te weinig uitzicht.
Hoewel de tijd begint te dringen lopen we door tot de achterkant van Old Winchester Hill, dat een mooi hooggelegen hillfort is. Op internet hebben we filmpjes gezien van mensen die daar vrij kampeerden en dat gaan we dan ook maar daar doen. Om 20:45u. zijn we bij de zitbank met daarachter die kampeerplek. Die is wel OK, echter de kampeerplek ligt net binnen het Nature Reserve gebied, dus er is wel kans op controle en boete. Er is echter geen alternatief meer, dus we zetten de tent in de miezerregen op en als we er even over negenen in zitten is het donker. We zijn dus net op tijd. Morgen ook maar op tijd opstaan om een eventuele boete te voorkomen.