2017 24 Portsmouth - Urville
Zondag 13 augustus Etappe 77
Na een goede nachtrust vertrekken we zo stil mogelijk. Binnen een half uur zijn we bij de vertrekhal van de haven. Daar kunnen we voor een paar Pond ‘mealdeals’ kopen: een sandwich, een drankje en een yoghurtje. We kopen er gelijk drie voor ons ontbijt op de boot, want daar zullen ze wel de hoofdprijs vragen. Net als in Dublin worden we met een bus naar de boot gereden, maar deze keer gaan de rugzakken in een apart karretje, zodat we niks hoeven mee te slepen. We zitten op een catamaran en dat houdt in dat het erg druk is, want er is maar één dek voor passagiers (en twee voor auto’s). Voordeel is dat de vaartijd slechts drie uur is, waarbij we wel nog een uur extra verliezen door het tijdsverschil met Frankrijk.
Om half 12 zijn we in het bewolkte maar wel warme Cherbourg. Het is in het nu rustige centrum even naar een pinautomaat zoeken voor Euro’s. Dit is al direct Frankrijk qua huizen en sfeer en ook wennen: auto’s rijden rechts, er zijn Euro’s, weer naar Nederlandse tijd. Het lijkt hier ook warmer. We lopen langs de drukke kustweg langs de gigantische marinebasis naar het westen in de hoop nog een winkel te vinden die open is deze zondag, want we hebben niets meer te eten. Die winkel vinden we niet, maar waar we eindelijk bij de zee komen ligt wel een restaurant. Daar eten we voortreffelijk in de zon op het terras: vooral de mooie opmaak van de gerechten valt op. We voelen ons in Zuid-Europa.
Langs de boulevard met nu wel zeezicht lopen we door naar de volgende kaap waarop nog een marinebasis ligt. Hoewel de man van het restaurant ons zei dat het kustpad hier nu gesloten is, kunnen we de GR223 gewoon volgen. Op deze kaap eindigt de enorme ‘rade’ van Cherbourg: het omdijkte en met forten verstrekte rustige deel van de zee waarin de eigenlijke havens nog binnen liggen. De zee wordt dus ook wat wilder, ondanks dat het eb is. We scoren een GR223 bordje en zijn nu echt ‘en route’ na het verlaten van de drukke bebouwing van Cherbourg. Er zijn hier veel joggers en wandelaars en bij een camping ook veel badgasten.
Na het passeren van de volgende kaap met wat vervallen huisjes zijn we om vier uur bij onze camping Les Dunes. Er is voldoende plek en we zetten ons tentje achteraan aan de rand, waar het lekker rustig is. We zullen hier twee nachten blijven en als het zo’n goed weer blijft gaat dat wel lukken: er heerst een ontspannen campingsfeer.
We drinken wat op het terrasje bij de ingang waar vanmiddag live muziek was en we komen er al snel achter komen dat dit een familiebedrijf is, waarbij de horeca door een ander bevriend gezin worden bestierd. We eten de eerste baguette die ze hier gelukkig verkopen en kopen bij de campingbazin een fles wijn voor vanavond. De tijd vliegt voorbij, ook door een groot Nederlands gezin die geen woord Frans spreken maar wel van alles willen eten. Voor het slapen gaan lopen we even naar het strand vlakbij waar nog volop activiteit met wandelaars en bootjes is.