2017 27 Auderville - Vauville
Woensdag 16 augustus Etappe 80
Vandaag wordt de mooiste etappe van deze vakantie en we hebben geluk: het wordt goed weer. Morgen gaat het regenen, maar dat is niet zo erg. Om half negen ontbijten we echt Frans: geroosterd brood met boter en jam en koffie in een kom. Daarna is het afdalen naar zee waarbij we rechts van ons het haventje en vuurtoren van Goury zien liggen: de uiterste punt van la Hague. Al snel begint het kustpad en wordt de kust nog ruiger en woester dan gisteren. Via een paar rotskapen komen we bij de grote verlaten baai van Ecalgrain die veel weg heeft van Ierland: groene weiden, wat hagen, schapen en hei/varens/rotsen rondom. Grandioos.
Na een klim omhoog bereiken we de hoge kaap waar twee rotspunten de zee insteken: Nez de Voidries en Nez de Jobourg. Ondanks de aanhoudende wind is het hier zo warm dat de truien weer uit kunnen. Heel veel foto’s verder lunchen we vlak achter de mooie Nez de Jobourg. We moeten het rustig aan doen met eten, want we hebben nog maar een paar sneeën roggebrood, wat kaas, twee appels en een puntpaprika: gisteren hebben we te veel gegeten en in Auderville leek niets te koop.
Het vervolg blijft prachtig én warm: Wat een prachtig schiereiland. Jammer van de nucleaire opwerkingsfabriek en opslag van nucleair afval midden op het plateau van la Hague, waarvan we gelukkig slechts heel nu en dan iets zien. We passeren een afgezet en bewaakt stuwmeer en vertrouwen dit niet helemaal. Thuis blijkt dat bij deze Anse des Moulinets vroeger het licht radio-actieve afval rechtstreeks de zee in liep. Tegenwoordig ligt er een 5 km. lange pijp, waardoor vooral rond Dieppe nog wat extra Bequerels in de zee zitten. Goed dat we dat pas thuis hebben gelezen, want anders hadden we een nóg minder aangenaam gevoel gehad op deze plek langs de verder heel aangename kust.
Tegen vier uur zijn we in Vauville en vooral Marion is doodop, ondanks dat dit met 16 kilometer een van de kortste etappes was. Vooraf hadden we al bedacht dat door het stijgen en dalen het zwaarder zou voelen. In Vauville is een café open waar we een liter water drinken, een croissantje eten en cider voor vanavond en Zweedse broodjes voor morgen kopen. Net als eerder in Cherbourg laat de eigenaar in alles zien dat hij er geen enkele zin in heeft. Triest als je zo je geld moet verdienen.
Niet veel later staat onze tent op de kleine gemeentecamping die pal aan het strand ligt. Er is weer genoeg te zien: twee jeugdgroepen met ieder een centrale eettent, een groep Franse campers met modelvliegtuigen en nog veel individuele kampeerders. De camping kost haast niets: we zijn nog geen € 8,- kwijt. Er staan ook een wasmachine en droger, zodat we onze kleren voor de terugreis kunnen wassen. We eten nog een keer uit een zakje (couscous/linzen) en nuttigen de cider. Vervolgens wordt het eindbordje voor morgen gemaakt en spreken we de taxi voor morgenmiddag half 5 af, bij de semafoor van Flamanville.
Als we terugkomen van het tandenpoetsen zien we een Fransman die zijn eenpersoons Hubba Hubba tentje op zet. Dat vraagt voor een praatje over de GR, wandelen en materiaal. Hij komt uit Metz en heeft een enorme rugzak bij zich. Misschien kan hij zijn voordeel doen met onze materiaallijst op de website. Evengoed heeft hij vandaag hetzelfde gelopen als wij, plus nog eens 9 km. extra, dus 25 kilometer in totaal. Morgen heeft hij een rustdag en daarna loopt hij naar Dielette om naar Jersey te gaan. Komt hij deze vakantie toch nog in het buitenland.