2018 13 la Caserne - le Val St. Pere
Donderdag 31 mei Etappe 93
Klokslag acht staat Rob bij de toeristensupermarkt, maar daar is nog geen vers brood. Dat wordt de komende dagen dus toast. We ontbijten voor de receptie van het hotel waar de camping bij hoort aan een picknicktafel. Het is vandaag bewolkt net als gisteren, maar wel warmer. De T-shirts gaan dus aan als we vertrekken. We volgen nu de gecombineerde GR223 en GR22. De eerste nu in tegengestelde richting zoals we hem afgelopen dagen volgden, want hij eindigt hier bij Mont St. Michel. De tweede wordt onze gids tot ons eindpunt Mortain en dan in de zomer nog eens een dag of vijf.
De route loopt over een lage dijk met links de Herbus, de grasvlakte met schapen met daarachter natuurlijk de Mont St. Michel. We zien na een uur of twee een aantal mensen met grote zakken de kustlijn opschonen. Het blijken mannen van de FFGR te zijn die ook de GR’s markeren. Zoals verwacht volgt een prettig gesprek en het overhandigen van ons Ireland2Corsica kaartje. Eén van de mannen vraagt hoeveel schapen we denken dat hier lopen. 15000 wordt niet goedgekeurd; dat was rond Pasen zo, nu zijn het er nog maar 5 tot 7000…
Er volgt nog een saai stuk over een verhard weggetje met links vlak landbouwgebied, Polders St. Michel geheten. Even doorzetten en dan zitten we weer aan de zand/grasvlakte van de Sélune, één van de twee riviertjes die de baai hebben gecreëerd. We volgen hem tot Pontaubault, waar spoorlijn, oude rijksweg en nieuwe autoweg hem oversteken om vanuit het noorden in Bretagne te komen. We zijn er eerder dan we dachten, ondanks de spierpijn en zelfs blaren die de blotevoeten oversteek gisteren hebben opgeleverd. Gelukkig is er een terras voor een verfrissing. Tegenover het terras ligt de kerk met kerkhof en wel bijzonder is het verhaal van de Duitse soldaat uit de Elzas die tolk moest spelen toen het verzet een munitietrein had ontregeld. Hoewel er 13 mensen uit het dorp ontbraken, verraadde hij niemand en zo bleven levens gespaard. Dat vond hij zijn mensenplicht, zo schreef hij later.
Aan de andere kant van de Sélune lopen we naar onze AIRBNB in Val St. Père. We zijn iets te vroeg en twee kleine hondjes staan aan de deur te blaffen. Om half 6 arriveert de vrouw van Laurent en krijgen we onze kamer op de begane grond met eigen douche. Laurent komt iets later en heeft zoals gevraagd maaltijdsalade, wijn, brood en brie gekocht. Super!
We zijn behoorlijk stuk nu, niet zozeer vanwege de vlakke 21 kilometer vandaag, maar vanwege de tocht gisteren. Een douche doet wonderen, zeker gecombineerd met de maaltijd en wijn die we buiten op het terras kunnen nuttigen, omdat onze gastheer en-vrouw tot 21u. weg zijn. De hondjes zijn geweldig leuk en vragen ook aandacht. Om half 10, zo ongeveer onze vaste tijd, liggen we in bed met de ramen open vanwege de warmte.