2018 14 le Val St. Pere - la Tessardiere
Vrijdag 1 juni Etappe 94
We hebben als een blok geslapen. Dat kan door het echte bed komen, maar ook door de rolluiken. In de tent wordt het vanaf half zes licht en gaan de vogels direct tekeer, daar kregen we hier niets van mee. Rob schrijft vanaf 7 uur aan het verslag in de keuken/woonkamer en kan zo wat met het gezin praten en gedag zeggen.
Na ons ontbijt met échte koffie moeten we ook de twee hondjes achterlaten voor de eerste van de 3½ dag landinwaarts, wat vooral meer stijgen en dalen zal gaan betekenen, gemiddeld 800 hoogtemeters per dag. Voordat dat echter zover is, moeten we terug naar de GR en in Avranches komen. Er staat aan de grasvlakte bij de Sée, de tweede Mont St. Michel baai rivier, een hek open dat we dichtmaken voor de schapen. Wat verder staat er nog een open, dus mogelijk hoort dat zo, want twee schapen steken netjes over.
In Avranches moeten we de eerste helling op om bij de oude stad en het centrum te komen. Pittig. Avranches is een grote stad en de laatste plaats waar we tot zondagmorgen wat kunnen kopen. We lopen daarom direct door naar de Carrefour waar o.a. een gewone en een kleine fles wijn wordt gekocht voor in de 1 liter wijnzak, genoeg voor twee avonden vrij kamperen. Als Rob die bij de supermarkt ingang aan het openen is, krijgt Marion van een man 2 Euro aangeboden. Blijkbaar worden we voor zwervers aangezien.
We passeren het mooie kasteel en dan begint het dalen en weer beklimmen van de zuidhelling van het Sée-dal. Die is hier een meter of 70 hoog en veelal begroeid met hellingbossen. De wegen die we volgen zijn meestal holle wegen en naarmate de dag vordert zien we steeds meer sporen van recente flinke regenval. We houden regelmatig een korte pauze: op een bank bij een tuincentrum, aan een picknicktafel bij de kerk van St. Brice of gewoon langs de landweg.
Na St. Brice wordt het klimmen en dalen wat minder en volgen we een plateau landweg met flink uitzicht op het grote Sée-dal. We kunnen op een gegeven moment zelfs Mont St. Michel nog achter ons zien. Al met al is het een prettige tocht die wat Zuid-Limburgs aan doet. Het is jammer van de vele grote stenen en regenschade in de holle wegen, want die zijn daardoor echte enkelbrekers.
Tegen 18u. zijn we in het geplande kampeergebied bij het gehucht la Tessardière. Het uitzicht is hier prachtig en we vinden aan de bosrand een redelijk vlakke plek. We halen ergens water en komen bij met ons aperitief, wijn en knoflookolijven, genietend van het uitzicht en het sublieme weer. Het blijft tot wel negen uur echt warm. We eten nog een pakjesmaaltijd en gaan moe slapen.