2018 3 Varreville - St. Germain s/Ay
Maandag 21 mei Etappe 84
Ondanks de warmte is de tent toch weer nat. Hij wordt te drogen gehangen op een hek. Als we na het douchen aan het ontbijten zijn, komt de vriendelijke campingeigenaar met zijn auto langs. Hij rijdt door en komt dan achteruit terug en haalt uit zijn auto onze buitentent en vraagt of die van ons is. Blijkbaar dacht hij dat kampeerders dit als rommel hadden achtergelaten en wilde hij het weggooien. Gelukkig is dat nu niet gebeurd!
We vertrekken pas laat, kwart voor tien, en lopen rechtstreeks naar de kust over de verharde weg in plaats van de GR, omdat het anders veel te ver wordt vandaag. Bij de kust gaan we weer naar het zuiden en er volgen wat nederzettingen die voor het grootste deel uit nu leegstaande vakantiewoningen bestaan en lagere duinen. Gelukkig komt na anderhalf uur weer een grote rivierinham en daar eten we een appel boven op een duin met grandioos uitzicht op de grote zandvlakte die weer begint vol te stromen, en de duinen aan de overkant. De blarenpleister van Marion heeft losgelaten en het ziet er niet goed uit: toch weer een nieuwe erop en doorlopen.
Het gaat een stuk landinwaarts langs de zand/grasvlakte en dan weer terug naar zee. Om 13u. lunchen we op een duintop en volgen we vanaf daar het strand om de hiel van Marion wat te ontzien. Het loopt inderdaad prima en er is genoeg te zien, vooral veel tractoren die met een aanhanger met boot daarop achteruit de zee in rijden om te gaan vissen.
In het grotere dorp aan de kust, St. Germain s/Ay Plage, drinken we een panaché en kunnen we gelukkig verbandtape in een winkel krijgen en ook teenslippers. De laatste blarenpleister heeft namelijk ook losgelaten, dus het gaat moeilijk worden. Na ons warm eten van vandaag (pizza en maaltijdsalade, beide met zalm) lopen we rechtstreeks richting St. Germain s/Ay in plaats van de GR-omweg door het duinen-schiereiland te volgen. Met de teenslippers over de verharde weg gaan deze drie kilometer gelukkig goed en zo zijn we rond 18u. bij Corps de Garde, een 400 jaar oud wachtershuisje op een rots van 5 meer hoog, uit de tijd dat dit nog een grote haven was i.p.v. een zand/gras vlakte die het nu is.
Om de tijd te doden voordat we de tent opzetten, bekijken we het huisje van binnen (het was vervallen maar is dankzij vrijwilligers weer helemaal opgeknapt) en genieten we van het uitzicht rondom over de enorme grasvlakte met geulen met wat verder weg ook schapen. Er komt inderdaad nog wat volk vanavond: een stel uit Normandië, een vrouw die hier vlakbij in haar camper overnacht en een wat vreemde snuiter die zijn auto draait en achteruit de doodlopende weg in rijdt en in het uur dat hij er staat wel 100 x de autodeur open en dicht maakt. De campervrouw zegt dat hij misschien op zijn liefje wacht; het zijn toch Fransen;-). Als Rob echter gaat kijken, rijdt hij direct weg dus het is toch vreemd.
Na de stevige pizza en maaltijdsalade eten we vanavond niets meer en blijven we na de tent opzetten wat van het uitzicht genieten. Vrij laat tegen 10 uur gaan we slapen.