2018 20 Domfront - Vallee de la Cour
Maandag 30 juli Etappe 100
Het is weer nat en grauw ’s morgens. Het zal toch niet weer een dag gaan regenen? Na 6 weken zon en droogte was de voorspelling dat dat nog 2 weken zou doorduren. Het regent in ieder geval als Rob het verslag bijschrijft onder het afdak en wat met twee fietsende Françaises praat. Ook zij fietsen grote afstanden en trekken zich niks aan van de regen. Grappig dat de Nederlandse uitdrukking ‘we zijn niet van suiker’ letterlijk vertaald naar het Frans hetzelfde betekent.
Na het ontbijt pakken we de tent voor de tweede keer kletsnat in en beginnen we aan een kaarsrechte bosweg die 10 km. lang is. Dat klink saai, maar valt in eerste instantie nog wel mee. We presteren het toch ons hier te verlopen en wel op de enige plek waar er een kronkel in de weg is: we slaan een andere kilometerslange kaarsrechte bosweg in en komen daar pas na drie kwartier achter. We gaan zeker niet meer dezelfde weg terug, maar buigen weer haaks naar rechts om dan na een half uur weer op de route te komen. Eerst echter een lunchpauze met koffie en tomaat/mozzarella. Het is droog en warm nu, dus de tent kan in het gras drogen.
Terug op de GR passeren we een grote dolmen en dan naderen we Bagnoles s/Orne, het kuuroord dat vandaag voor de broodnodige afwisseling van de enorme bossen moet zorgen. In de buitenwijken komen we al direct de eerste belle epoque villa’s met torentjes en vakwerk tegen. Nadat we het kasteel zijn gepasseerd volgt een mooi park en een uitzichtpunt op een rots, waarbij we de grote oude hotels beneden zien liggen: allemaal in jaren 1900 stijl. Het stadje is erg leuk en druk. Sfeervol, zoals bij oudere kuuroorden hoort met badgebouw, casino en parken.
We drinken wat op een centraal terras en zien daar drie Franse jonge rugzakkers die zo te zien veel spullen nat hebben (kleding los aan de rugzak) en al hebben afgezien (moeilijk lopen en veel muggenbulten). Ze hebben wel veel plezier onderling en zo hoort het. Met een andere man met rugzak beginnen we een gesprek. Het is Peter van Noord-Ierland die nu in de Cotswolds woont. Hij loopt van St. Malo naar Montpellier met zijn twee oudere labradors. Het doel is een jaarlijkse reünie met schoolvrienden en hij heeft een Kerspudding bij zich omdat het eigenlijk een Kerstreünie is. Op gewicht heeft hij niet bezuinigd: 21 kg! Daar zit wel hondenvoer en een slaapzak voor de twee honden bij en veel gadgets zoals een opname apparaat waarmee hij ons interviewt. Peter heeft al veel gelopen zoals Offa’s Dyke Path en de GR20, dus hij weet wel wat hij doet al lijkt het nu wel heel zwaar. Thuis eens op zijn website kijken wat hij nog allemaal heeft meegemaakt. Als hij naar zijn gite vertrekt (en de eerste douche in een week) doen wij eerst inkopen en eten dan warm op een ander terras.
Tegen 19u. vertrekken we voor de laatste 6 km. We kunnen hier niet blijven omdat anders de volgende etappe veel te lang zal worden. Het is weer bos en nog eens bos en we merken dat we in drie dagen bijna 70 km. hebben gelopen. In Vallée de la Cour ligt een parkeerplaats in het bos met wat picknicktafels. De tent wordt achter houten paaltjes gezet, mocht er toch nog een auto komen. Vervolgens drinkt Rob aan de picknicktafel nog wat wijn; Marion is daar nu te moe voor en houdt het op water. Om half tien liggen we in de tent.