2018 22 Carrouges
Woensdag 1 augustus Rustdag
Natuurlijk hebben we prima geslapen, met dank aan de klapluiken die alles donker houden. We ontbijten met het stokbrood van hier en ons eigen beleg. We maken er een échte rustdag van, veel is hier ook niet te doen in Carrouges: vandaag is er markt en er ligt een enorm kasteel. Het is dus vooral de was doen, verslag schijven, alle apparatuur opladen en wat TV kijken. Om 10 uur maken we een rondje markt en die is eerlijk gezegd groter dan gedacht: 2x groente/fruit, 1x vis, 1x vlees, 1x kleren en wat kraampjes voor dakpannen reinigen en zo. Carrouges lijkt tot nu toe de leegloop van het platteland nog te overleven en heeft zelfs nog twee superettes.
Na een late zelfgemaakte maaltijdsalade dalen we af naar het kasteel dat onder in het dal ligt, het is maar 20 minuten lopen. Het poortgebouw is het eerste wat we zien: eigenlijk is het een klein kasteel op zichzelf met vier torens. Het kasteel zelf is ronduit groot. Om het te kunnen bezichtigen moeten we met een gids mee en die vertrekt bijna direct als we aankomen. De gids is een jongeman van een jaar of 25 die een hele show maakt van de rondleiding. Dingen die ons bij blijven is dat het eerst een kleine fortificatie was, die later flink uitgebouwd is. Alles ging om prestige, dus overvloedige versiering en aankleding. De laatste erfgenaam van de familie heeft het kasteel in 1936 moeten verkopen aan de staat.
Na een uur redelijke koelte van het kasteel staan we weer buiten in wat nu met recht ‘hitte’ kan worden genoemd. We bekijken het maison van het parc van Normandie-Maine, drinken daar wat en gaan weer naar ons appartement. Vrij laat gaan we uit eten in de hoop dat er wat volk is in de pizzeria/restaurant op de hoek, maar er komen slechts drie anderen binnen als wij bijna klaar zijn met de stevige pizza’s. Horeca heeft het dus toch zwaar.