2018 30 Joué l'Abbé - Yvré l'Éveque
Donderdag 9 augustus Etappe 108
We hebben als een blok geslapen ondanks het raam dat open stond en de TGV lijn die hier slechts 50 meter vandaan ligt: de eerste trein raast pas om 7.15u. langs. We pakken in en drinken beneden nog een koffie voordat we vaarwel zeggen. Het stortregent vanmorgen, dus Marion gaat in volle regenkleding op pad, Rob in korte broek vanwege de vergeten regenbroek. Vanwege het weer en de mogelijkheid makkelijk 2 km. van de 21 km. vandaag af te korten doen we dat ook. Het gaat toch nog steeds over een rustig verhard weggetje door bos. Terug op de GR verrast het ons toch nog hoeveel heuveltjes en holle wegen er volgen. Het blijft dus mooi lopen, ondanks dat de mooiste etappes deze vakantie al lang achter ons liggen.
Het voordeel van slecht weer is dat we geen pauze en weinig foto’s nemen. Het schiet dus flink op. Al rond 11 uur zijn we bij het bedrijventerrein waar een supermarkt en restaurant liggen. Ons plan om hier uitgebreid te lunchen valt echter in duigen, want het restaurant heeft zomervakantie. Daarom maar luxe en biologisch ingekocht in de grote Carrefour: gerookte forel, taboulé, vers meergranenbrood, chocolade met nootjes… We lunchen met koffie op een bank bij de ingang en kijken hoe iemand bij de was-en droogmachines die hier bij de parkeerplaats staan in de auto wacht totdat alles klaar is. Dat is nog eens tijdverdrijf!
Als we verder gaan is het gelukkig minder nat. Evengoed wordt ook nu nog een kilometer afgesneden en evengoed volgen nog mooie holle wegen en stukken bos. Rond 14u. steken we met een fraaie romaanse brug de langzaam stromende Huisne over en zijn we al bij onze camping voor de komende twee dagen. Na de camping van Beaumont houden we ons hart vast, want deze camping is luxer en heeft een zwembad. Het valt gelukkig mee: het is er rustig en er is veel groen. We kunnen de tent droog opzetten en besteden de rest van de dag op het terras dat bij een grote binnenruimte met tafels en stoelen ligt. Als het nog zou gaan regenen, dan zitten we evengoed droog. Dat zal het echter niet; het trekt weer open en wordt zelfs warm.
We draaien de was, douchen ons en nuttigen wat restanten toast, kaas, vega paté en twee flessen witte Loire wijn en zien hoe de camping volstroomt met passanten voor één nacht. Daarbij zit een Duitse jongeman uit Aken die alleen in een klein Suzuki busje zit. We raken aan de praat en tot elf uur wisselen we veel uit met Andi, want zo heet hij. Hij is 31 jaar en is net vertrokken om met zijn busje een half jaar Frankrijk, Spanje en Portugal te verkennen en tussendoor ook nog naar Californië te vliegen. Het enthousiasme spat er vanaf. Interessant: ook hij is vegetariër. Lijkt Europa toch te veranderen? Met de belofte nog eens in Aken of Maastricht koffie te gaan drinken (hij weet daar echt alles van en heeft zich van barista opgewerkt naar koffiemenger) nemen we afscheid van weer iemand die onze toch zo mooi maakt. Dit jaar hebben we sowieso heel veel contacten gelegd.