2019 18 Bridoré - Chatillon s/Indre
Zondag 18 augustus Etappe 126
Het was inderdaad geen rustige nacht: De hele nacht door heeft alle soorten Franse feestmuziek rond geschald. Ondanks dat hebben we nog wat stukjes kunnen slapen. Als we om acht uur in volle zon vertrekken staat de muziek nog steeds aan en lopen wat jongens in en uit het afdak. We lopen omhoog en komen bij het kasteel dat we vanaf de tent al zagen liggen. Het is meer een grote herenboerderij met een donjon die door wat zijtorentjes op een kasteel lijkt. Wel bijzonder. We zien het nog lang achter ons liggen.
Na een uur zijn we in Fléré-la-Rivière en daar is de bakker zowaar geopend. We kunnen er ook koffie krijgen, dus nemen er een tweede ontbijtje. De GR blijft aan de zuidkant van de Indre en volgt eerst een mooi woest zijdal voordat het via het plateau naar nog twee zijdalen loopt. Hier zijn veel meer heuvels en stukken bos dan gisteren. We zetten thee in het derde zijdal bij een gué (ondiep stuk voor tractors) waar we met een voetgangersbrug oversteken. Het is tot nu toe prima wandelweer: 25°C met nu en dan wat bewolking.
Een stukje verder komt om 13u. ons einddoel voor vandaag al in zicht: Chatillon s/Indre. Het is dan ook maar 16½ km. vandaag, zodat we tijd zullen hebben om dit stadje rustig te verkennen. De binnenkomst is echter niet optimaal, want er is slechts één café open en daarvan staat het terras ook nog binnen in de zaak. Verder lijkt hier alles uitgestorven. Tja: zondagen en dat in het toch al leeggelopen Franse binnenland… Hoe dan ook: de camping is open en er is plek. Wat heet: er zijn slechts een paar plekken bezet.
Nadat een bui is overgetrokken zetten we de tent op, is het douchen en bezoeken we het centrum. Het is eigenlijk wel aardig: een mooi uitzicht op het kasteel, de kerk en de donjon vanaf het riviertje, een fraaie kerk, een leuk donjon die we voor € 1,- mogen bezoeken (we krijgen de sleutel mee) en wat vestingwerken links en rechts. Alleen de totale doodsheid maakt dit geen tweede Chinon of Loches. De vraag is of het hier nog ooit goed gaat komen, hoewel een zondag in Frankrijk niet representatief is voor de levendigheid van een stadje. We nuttigen nog een Affligem op het terras van de camping, eten een pakjesmaaltijd en praten wat met een ouder West-Vlaams stel die vroeger ook veel wandelden (tot de GR20 aan toe). Vaste prik tussen 9 en half 10 naar bed.