2019 24 Chateauroux - Villejovet
Zaterdag 24 augustus Etappe 131
We hebben prima geslapen op deze achteraf gezien toch heel rustige camping. Omdat het ook vandaag snikheet gaat worden en we 24 km. hebben te gaan, staan we ook vandaag op tijd op. Om 7.15u. zijn we onderweg. De route gaat dwars door het centrum van Chateauroux, de hoofdstad van departement Indre. Met 50.000 inwoners is het eigenlijk nog steeds geen grote stad en alleen op het grote plein met een Parijs aandoend toiletgebouw van donkergroen metaal hebben we een stedelijke indruk. Hier kopen we ook brood, croissants en een koffie voor op het terras. Al heel snel zijn we uit het centrum en volgt een uur een buitenwijk huizenzee. Ons echte ontbijt eten we bij een park in zo’n wijk. Net als deze hele regio is dit wat onderkomen, hoewel hier in Chateauroux tenminste geen leegstand is.
Na wat saaie veldwegen gaan we bij het leuke kerkje van Lourouer-les-Bois het grote bos van Chateauroux in. Dit hoort bij de grootste eikenbossen van Frankrijk, maar wij lopen slechts een hoekje ervan. We houden er wel om elf uur onze lange pauze. Zoals het hoort zien we weer eens een hert en dat loopt en springt naar de open kant van het bos weg, waardoor we het een hele tijd kunnen volgen. We volgen in de tropische hitte die nu weer opkomt hetzelfde patroon als gisteren: tot een uur of elf 12 tot 14 km. Lopen, dan een lange pauze en vervolgens telkens maximaal een uur wandelen en anderhalf uur rust. Samen met ORS blijkt dat heel goed te werken. Ondanks de lange landweg met vaak vervelende kiezelstenen en slechts nu en dan schaduw zijn we zo om half drie in Ardentes. De cafés zijn weer eens dicht, maar de grote Spar gaat net open. We kopen er een bak vanille-ijs en eten die bijna helemaal op in de schaduw naast de supermarkt. Als na een telefoontje blijkt dat we al terecht kunnen in onze chambre d’hôte van vanavond, kopen we voor twee dagen in en lopen dan het laatste uurtje naar deze Moulin de Villejovet. We zijn nu weliswaar van de GR af, maar komen daar morgen wel weer terug.
Ons overnachtingsadres is echt geweldig: midden in het groen, tien meter boven de Indre een kasteelachtig gebouw, waar we onze eigen slaapkamer, badkamer en woonkamer met eigen ingang krijgen. Het is er koel en heel sfeervol. Al snel drinken we onze uit Ardentes meegenomen koude blikjes bier op het terras op. Dit is wat ze bedoelen met leven als god in Frankrijk. Om half acht mogen we op een ander terras dineren en dat bestaat uit onze eveneens uit Ardentes meegenomen vegetarische magnetron maaltijden. Met een glas wijn, een kan water en een stuk brood is die onovertroffen. We krijgen zelfs nog een fruityoghurt als dessert aangeboden. Met een ‘god in Frankrijk’ gevoel gaan we in een koele en donkere kamer slapen.