2019 32 Boussac - Bord St. Georges
Zondag 1 september Etappe 137
Vandaag beginnen we aan de laatste vijf wandeldagen en we verwachten er veel van: we naderen de Auvergne en het gebied wordt nog heuvelachtiger en ruiger dan we de laatste dagen hebben gezien. We vertrekken ook nu vroeg, vooral omdat ’s middags (eindelijk) regen wordt verwacht. We steken het steile dal van de Petit Creuse over en verlaten de GR46 voor een stuk. Om de een of andere reden loopt die niet via Pierres Jaumâtres, een grote hoeveelheid reusachtige rotsblokken bovenop een heuvel en zeker het mooiste stuk natuur in de omgeving. Dat willen we wel zien en gewapend met een detailkaartje willen we daar vanuit het westen komen om via het oosten, het algemeen bekende bezoekerspad, er weer af te gaan. Dat is wel wat spannend, want als de paden zijn dichtgegroeid moeten we kilometers omlopen.
Het eerste pad is inderdaad dichtgegroeid. Ook als de tweede mogelijkheid niet zal lukken, zullen we geen spijt hebben van deze route, want wat is dit een ruig pad met stenen muurtjes, varens, rotsblokken en mos: een stukje Ierland in Frankrijk. Na het ontbijt in deze mooie omgeving blijkt het tweede pad wel prima beloopbaar en rechtstreeks naar de stenen te leiden. Wat is dit prachtig! Enorme ronde rotsblokken op verschillende plekken bij elkaar en zelfs nog uitzicht op Boussac. Helemaal happy de peppie lopen we via eveneens zelf uitgezochte mooie paadjes door naar de GR46. We gaan de Franse GR-organisatie maar eens tippen hierover.
De GR46 loopt nu een stuk samen met de GR41 en passeert in Lavaufranche de commanderie: een robuust kasteel dat net als dat van Boussac privébezit is. We houden hier onze tweede pauze, want hebben allebei veel last van onze voeten, hielen en enkels. Mogelijk omdat we gisteren in Boussac alles op slippers hebben gelopen. Marion moet zelfs aan de pijnstillers. De route gaat verder door glooiende weilanden met veel hagen en nu en dan een holle weg. Omdat het steeds meer bewolkt en we toch al zo ver zijn, lopen we na 16 km. naar het dorpje Soumans waar een café moet zijn. Die is er ook, maar het is zondagmiddag dus die is dicht. Er is gelukkig wel een winkel die open is en een afdak bij de mairie, want de bewolking gaat over in lichte regen. Een schoon openbaar toilet completeert deze pauze.
In volle regenkledij beginnen we aan de laatste zes kilometer naar Bord St. Georges, waar we via AIRBNB een huisje hebben gehuurd. Het is mooi dat dat juist op een regendag is: geluk gehad met het plannen. We lopen hier door vrij vlak maar toch woeste en verwilderde weilanden en later bos. Na een praatje met een boer op een tractor zien we weer eens herten. Deze keer zijn het er twee vóór ons op het pad, waarvan er een ‘n hele tijd in de berm ligt. Zo kunnen we ook deze tocht een mooie hertenfoto maken.
Om half vijf zijn we bij ons huisje in Bord St. Georges en dat is niet alleen geweldig omdat het een regendag is, er is ook brood, melk, jus d’orange, jam, koffie én koud bier. We douchen en komen bij op de bank. Dan is er eindelijk tijd en ruimte voor wat spelletjes Love Letter. De verhuurster Nicola komt even langs en ze blijkt een Engelse te zijn die meer huisjes hier verhuurd. Het verbaast ons niet dat juist Engelsen en Nederlanders dit gebied toeristisch uitnutten. Na onze eerste pakjesmaaltijd van de nieuwe serie liggen we ook deze keer op tijd in bed, hopende dat het met de pijnlijke en vermoeide voeten morgen beter gaat.