2019 35 Chateau s/Cher - Charensat
Woensdag 4 september Etappe 140
Het koude record van gisteren is al verbroken: vanmorgen was het 4° C. Met ongeveer alle kleren aan die we hebben, ontbijten we en gaan we op pad. Een prachtig pad omlaag het dal in volgt. Marion krijgt echter krampen en wordt even niet goed. Dit gecombineerd met de voet/enkel pijnen plus de verwachting dat we het mooiste van het Cher-dal nu al hebben gezien, maakt dat we besluiten om als we straks terug op het plateau zijn over de verharde weg naar St.-Maurice-près-Pionsat zullen lopen. Dat scheelt veel stijgen en dalen en losse grindwegen. We komen echter eerst nog een boer tegen die het natuurlijk over de droogte heeft, maar ook weet te melden dat in de buurt vanmorgen rijp op het gras zat. Het heeft dus al gevroren!
We verlaten dit prachtige dal en zijn rond twaalf uur in St.-Maurice-près-Pionsat waar een hotel/restaurant ligt en we zowaar wat kunnen eten. Het wordt de tapas-plank die voor ons vegetariërs wordt aangepast met wat kaas-snacks. Heerlijk en toch ook wat luxe. De oude GR41 komt in geen enkel dorp, laat staan bij wat voorzieningen, dus dit is wel een meevaller. Achter het dorp lopen we weer naar de oude GR41 en komen we zelfs langs een handgemaakt ‘sentier Frans Venlo’ bord. Het lijkt ook wel wat op Limburg qua heuvels. Terwijl het weer behoorlijk warm is geworden, komen we nog een origineel GR41-bordje tegen: niet met afstanden maar met tijden. Hoera! De bordjes-collectie blijft compleet.
We lopen nu twee uur over kleine verharde wegen boven op het plateau met links en rechts dalen en nu en dan wat huizen. Het water is op en wordt gevuld bij een boerderij waar gelukkig nog leven is. Bij het gehucht Chassagnes moeten we kiezen hoe we verder lopen en daarmee waar we willen gaan slapen. We kiezen ervoor om de oude GR41 weer te verlaten en naar een ander iets groter dorp te lopen: Charensat. Het zorgt ervoor dat we voor het eerst de machtige bergen van de Auvergne kunnen zien, waar we volgend jaar overheen zullen gaan. Mooi!
Een beetje op gevoel volgen we een bosweg waarvan we hopen dat die in Charensat uitkomt; we hebben n.l. geen detailkaart van dit gebied bij ons. Gelukkig komt de weg exact bij de kerk uit. Dit dorp is nog een beetje leefbaar, want er ligt een bakker (morgen dus vers brood), een café (nu dus een biertje) en een soort park met picknicktafel (onze overnachtingsplek). We komen erachter dat juist vandaag een mobiel pizzabusje in het dorp langskomt, dus dat pikken we ook nog mee. Zo hebben we de route van vandaag die eigenlijk geen voorzieningen had, perfect aangepast en meegepikt wat kon. Toch een mooie afsluitende plek voor de laatste nacht.